DERDE RECENSIE
DRAKENDODERS PLENGEN HETE TRANEN VAN GELUK
Een echte crisisplaat die hoop geeft. Kom er maar eens om bij de gevestigde muziekindustrie. Wij zeggen: ieder volk krijgt de muzikanten die het verdient! Schijt aan de avant-garde en de paladijnen van het grootkapitaal. Als de kleine man de studio in marcheert is de spreekbuis direct aan de onderbuik gekoppeld. Het stinkt, maar het is de waarheid.
- Olaf van Maurik
Posted on 6 November 2009 | 12:15 pm
TWEEDE RECENSIE
Een 'woedend ensemble', noemen de Drakendoders zichzelf, dat 'energische muziek brengt in een wereld vol brandhaarden'. De debuutplaat van het duo is dan ook even tegenstrijdig en complex als de moderne wereld zelf.
Enerzijds getuigen de teksten van een doorvoeld bewustzijn van de huidige tijd en een verstrekkende betrokkenheid bij haar problematiek. Zeker in nummers als 'Is die Audi Buiten van Jou', 'Jongetjes die Kevin Heten' en 'Wat de Dood Niet Met Je Doet' kan de luisteraar daar moeilijk omheen. Anderzijds wordt die lyrische fijnzinnigheid ondersteund door weinig meer dan gevoelloze drumpartijen en baslijnen die op een regenachtige dinsdagnamiddag door Himmler zelf ingespeeld lijken te zijn.
Je zou denken dat in die discrepantie en complexiteit de poëzie van de Drakendoders schuilt, maar helaas: iedere track op 'Lekkere Trek' ligt in het oor als een ongegeneerde ochtendboer van een oude, zieke windhond die zijn ontbijt zojuist in een riool gevonden heeft. En dat geldt alleen voor het handjevol nummers op de plaat waarvan je oren zich niet terstond van je lichaam losmaken om hun heil elders te zoeken.
Hoe de Drakendoders het aloude recept voor poëtisch succes - het peilloze en oneindige contrast tussen schoonheid en lelijkheid, goed en kwaad - hebben kunnen grijpen, verkrachten en huilend in een greppel hebben kunnen achterlaten is een raadsel. Het vergt talent en toewijding om met het gouden stokpaardje van de antithese iets te maken dat op geen enkele manier beklijft, dat zo volledig gespeend is van enige eeuwigheidswaarde dat zelfs Sybrand Niessen er zijn vingers niet aan zou willen branden. Of dat voortkomt uit onmacht of naïviteit van de muzikanten, per ongeluk of expres: ik hoef het niet te weten.
Laten we hopen dat de Drakendoders niet lang genoeg onder ons zullen blijven om hun muzikale visie toe te lichten.
- Priegeltje Worstma
Posted on 5 November 2009 | 4:05 pm
EERSTE RECENSIE
In al mijn jaren als recensent ben ik al veel meuk tegengekomen. Maar zo vies, vuig en ongegeneerd smerig als waar het addergebroed dat zich Drakendoders noemt nu mee aankomt, heb ik het nog nooit gegeten. Dit is geen muziek meer, dit is een onvervalste aanval op de audiosensoren.
Ongetwijfeld onder het mom 'er luistert toch geen hond naar' brengen zij met deze verzameling van een elftal nummers die iedere rechtgeaarde fijnbesnaarde muziekliefhebber tot wanhoop drijft. In de geest van wansmaak guru Geert Wilders worden zelfs thema's als de dood, overspel, ja, zelfs ontucht met jongetjes die Kevin heten niet geschuwd.
Wat het nog erger maakt is dat dit geheel nog eens overgoten word met een bak teringherrie waar een paard de hik van krijgt. En het nijgt nog naar meezingen ook!
Zingen? Zingen? Bleren zul je bedoelen! Over Trudy met haar verleden, of Tiffany Mynx. Over koekoek of de Conciergestaat. Of is die Audi soms van jou?
Waarschijnlijk de slechtste, vieste, vuilste, vuigste vozeplaat ooit gemaakt. Neem een raad van deze recensent aan en laat uw onbedorven kinderoortjes niet perverteren door dit schorum. God verhoede dat ze ooit zullen doorbreken, de schurftige honden!
- Peter Dropveter
Posted on 4 November 2009 | 11:11 am
RECENSIE-RACE
De race om de best geschreven recensie is in volle hevigheid losgebarsten, en Drakendoders krijgen waar ze om vragen; Een stevig pak op hun flikker.
Van nuttige categorisaties als: "Waarschijnlijk de slechtste, vieste, vuilste, vuigste vozeplaat ooit gemaakt" en "iedere track op 'Lekkere Trek' ligt in het oor als een ongegeneerde ochtendboer van een oude, zieke windhond...." tot een meer uitgesproken existentialistische twijfel; "Het vergt talent en toewijding om met het gouden stokpaardje van de antithese iets te maken dat op geen enkele manier beklijft..."
Als Drakendoders al iets meer pretendeerde dan "roeien met riemen", dan is daar niets meer van over dan wat "spetteren met spaanders". Want de verwachtingen staan duidelijk onder zwakstroom getuige "er luistert toch geen hond naar" of "ik hoef het niet te weten"
Als dit Drakendoders' vrienden zijn, laat de vijand zich dan dra aandienen!! En SCHRIJF!
Naar: recensie@drakendoders.nl
Posted on 5 June 2009 | 2:20 pm
